Wegens bezuinigingen moest Mirjam haar eerdere baan bij een bejaardentehuis verlaten. Ze reageerde op de advertentie van D.S.V. Sint Jansbrug, waarvan ze zeker was dat het iets tijdelijks zou zijn. “Ik had het vroeger niet zo op studenten. Ik vond ze alleen maar ballen, die dronken op straat stonden en niet veel te melden hadden”, vertelt Mirjam. De nieuwe werkcultuur was in het begin dan ook flink wennen. De allereerste werkdag zat midden in de stress van de OWee en de vroegere kok Erik liet haar direct proeven van de studentencultuur. Mirjam: “dit was de overdracht tussen de oude en nieuwe kok, dat ik in de ene kookketel moest gaan staan en hij in de andere. Toen werd er nog iets van yoghurt bij gegooid en overhandigde Erik de grote roerspaan aan mij. Ik dacht werkelijk: waar ben ik beland?!”

Mirjam voelde zich snel op haar gemak binnen Sint Jansbrug. Toen ze begon had ze dezelfde leeftijd als het bestuur en woonde ze regelmatig feestjes bij. Hoewel de feestjes minder zijn geworden, is de gezellige en flexibele sfeer volgens Mirjam nooit veranderd. Mirjam: “bijna alles kan en mag, als ik een keertje ergens heen moet, wordt daar nooit een probleem van gemaakt. Als ik mijn kinderen meebracht naar mijn werk, mochten ze computerspelletjes spelen of met mij cakejes bakken in de keuken. Ik ben eigenlijk gewoon elke dag mijn hobby aan het uitvoeren.” Het jaarlijks wisselen van het bestuur vindt ze af en toe jammer, maar heeft ook een positieve kant. Mirjam, “Ze houden me jong. Ze hebben nu een beetje de leeftijd dat ze mijn kinderen hadden kunnen zijn.” 

Mirjam is trots op haar baan omdat deze jonge bestuurders er ieder jaar weer in slagen het bedrijf Sint Jansbrug draaiende te houden en leden zich jaar in jaar uit laten ontwikkelen binnen de vereniging. Toen de oudste van haar drie zonen de leeftijd bereikt had om te studeren, spoorde ze hem als pro-studentikoze moeder aan om naar het EerstejaarsWeekend te gaan. Mirjam: “halverwege het weekend bleek dit echter niet geslaagd te zijn, dus mijn kinderen zijn minder voor het verenigingsleven geschapen”. 

De kookmomenten met bestuurders nemen de verhouding tussen werkgever en werknemer nog meer weg. “Je staat een middagje te koken. Voor een bestuurslid is dat gewoon een middagje geen cijfertjes en even een paar kilo tomaten snijden. Dan kom je vaak op een gesprek dat heel persoonlijk kan zijn”, vertelt ze. 

Mirjam is dankbaar voor deze momenten en voelt zich al jaren enorm gewaardeerd door bestuursleden, leden en zelfs externe eettafelbezoekers. Mirjam, “We hebben bijvoorbeeld de Glutenvrije Meneer. Hij komt 1 keer per jaar met een flesje wijn en een doosje chocola om mij te bedanken.”

Sint Jansbrug is voor Mirjam een ongedwongen omgeving vol met kansen en heeft haar eerste beeld van studenten 180 graden omgegooid. Ze heeft zich de afgelopen jaren enorm verbonden gevoeld met de vereniging en is dankbaar voor het voorstel voor haar erelidmaatschap. Mirjam: “dat is gewoon echt een eer, dat je vanuit de hele vereniging gewaardeerd wordt”.